I’ll be home for Christmas

En weer een dag uit het boekje. Dit is hoe de Originele Florida vakantie is bedoeld. We haalden vandaag een recordbreaking 85 graden terwijl we amper twee dagen geleden maar net boven de 50 kwamen. Voor de beeldvorming van de minder geroutineerde lezers: we gingen van 10 naar 30 graden Celcius. De luchtvochtigheid zou op een mooie zomerse dag in juli niet misstaan, de locals noemen het weer dan ook sticky. In de loop van de ochtend genoten we van de witte wolkjes, die verder op de dag een steeds donkerder karakter kregen. De kans op storms en inclement weather is vandaag zomers hoog, maar tot nu toe blijft het droog en zitten wij, onder het genot van de dreunende bas van benedenbuurmans Boseboxen, toch maar lekker met de balkondeuren open.

Wij melden ons dus voor een voorlopig laatste rondgang over het park van Disney’s  Hollywood Studio’s. American idols, de show zou over tien minuten beginnen en dat leek ons wel wat. We stapten welgemoed  de wachtruimte binnen. Hier stonden maar een handjevol mensen en de presentator en de cameraman die de preshow moesten verzorgen, keken al verlekkerd in onze richting. Wij aarzelden geen moment, een internationale carriere is voor geen van ons weggelegd en Lidy wil toch niet meer in de Paayboy, dus maakten wij ons weer snel uit de voeten. Bij het Muppettheatre aangekomen begon ook juist de preshow and we entered in an orderly way…..

Als ergens duidelijk wordt aangegeven dat je je 3Dgoggles maar beter niet onder het lopen kunt opzetten, dan is het wel tijdens deze preshowr. De amerikaanse familie voor ons begreep het filmpje niet goed en zette prompt op vaders commando, collectief de brilletjes op. Een mooier voorbeeld van hoe je op je bek kunt gaan, konden wij niet treffen. Het zoontje liep tegen de bak met brillen en viel, moeder struikelde er met een dochtertje op de arm overheen, waarna Daddy met z’n snuffert tegen de automagically opening doors aan stuiterde. De stemming zat er lekker in….dat begrijp je wel. En zo is hier de gehele dag een doorlopende voorstelling van drama’s die dan wel in de categorie klein menselijk leed valllen, maar die niet minder leuk zijn om naar te kijken.

Wij kochten ons een italiaans broodje om de inwendige mensch te versterken. De camembert achter de counter keek mij radeloos aan en fluisterde beschaamd dat deze helaas niet meer leverbaar waren. Zo’n mooie, drukke dag hadden wij niet meer verwacht, verschoning dus. Dus gingen wij maar voor de pretzel met ingebouwde Frankfurter mit senf.

De voorstelling van Beauty and the Beast was een paar minuten eerder dan wij verwachtten begonnen………;-). Hierdoor kwamen wij in het overloopgedeelte terecht waar wij niet alleen een verrassend goed zicht op de voorstelling hadden, maar ook de radeloze Mums goed konden zien die nog even snel een softijsje voor de hele familie hadden gehaald. Ook zij werden kennelijk onderweg door het mooie weer verrast, want zij lieten een spoor van vanille en chocolade-druppels achter en zij mochten van geluk spreken wanneer zij hun kinderen een hoorntje met een laatste restje van een papje, dat een paar minuten geleden nog een fier softijsje was, konden geven.

Even na vieren parkeerden wij de Flex voor de flat. De vrienden van United hadden ons al een mail gestuurd, die gelukkig weinig verrassende informatie bevatte. Wij hoefden slechts onze gegevens in te vullen om in te checken. Verder werd mij aan het eind van de procedure gevraagd hoeveel koffers wij wensten mee te sjouwen. Ik vulde er vier in en zag tot mijn genoegen dat dit alles geheel grateloos vervoerd zou worden. Anders nog iets? Wilt u misschien upgraden? Welja, we hebben inmiddels kennelijk genoeg miles verzameld. Ons verzoek kon weliswaar niet direct worden gehonoreerd, maar we staan op de wachtlijst. Misschien dat we morgen alsnog een leuke verrassing hebben en ook het eerste deel naar Washington lekker ruim ziten. Voor de vlucht van Washington naar Brussel zijn de stoelen op rij 21 vastgelegd waar de vrolijke vakantievoeten van Ton gedurende iets minder dan 8 uur hun plekje zullen vinden.

De bagage is inmiddels ingepakt, het gewicht blijft ruim onder de 20 kilo per stuk en het lukte Lidy op miraculeuze wijze om de hele handel toch in drie koffers te krijgen. De grote reistas, die we als een soort retentiekoffer bij ons hebben, blijft voorlopig leeg. Rara, politiepet…….! De tank van de auto is precies tot op het gewenste niveau gedaald. Vanavond hoeven we niet ver meer en als we morgen op MCO aankomen, zal de tank zo leeg mogelijk zijn. Hoe leger, hoe leuker, vinden wij. Overigens is de benzineprijs in de twee weken dat wij hier waren met een dubbeltje gedaald.

Vanvond verwijderen wij de Sinterklaasvlag definitef van de Flex. Het ding heeft behoorlijk voor zijn broek gekregen, zodat wij er de laatste dagen behoorlijk voor schobberdebonk bij reden. Voor een euro hebben wij veel lol aan deze accessoire beleefd. Omdat de attentiewaarde van de vlag  vele malen hoger is dan die van de tulp,  hebben wij nu reeds   besloten om volgend voorjaar wederom te vlaggen.

Of wij morgen nog gelegenheid hebben om het blog te verzorgen, is maar zeer de vraag. Het kan dus goed zijn dat de volgende editie, bestaande uit de epiloog en het verslag van de vliegreis, vanuit het verre vaderland tot jullie komt. Wij nemen dus nog geen afscheid. Voor de lezers die morgen de ruiten schoon moeten krabbelen voor ze gaan werken, veel sterkte en voor de lezers die van een welverdiende vakantie genieten, zoals bijvoorbeeld Yvette en Emiel, Chanti en Sonja met hun families en Corrus en Ben met hun dames, en al die anderen die hier in Florida de Kerst door gaan brengen: mooi weer en veel plezier! Wij zijn thuis met de kerst en kijken met verschrikkelijk veel plezier terug op twee fijne weken in the most wonderful time of the year. Happy Holidays!