We beginnen vandaag met wat dienstmededelingen. Om te beginnen heet de contractor compactor. Compacter kan ik niet corrigeren. Verder kreeg ik nogal wat opmerkingen dat het niet gemakkelijk was om een reactie op dit blog achter te laten. Vanwege het matige weer deze ochtend, heb ik me in de instellingen verdiept en als het goed is, kan iedereen die hier behoefte toe voelt, voortaan reageren. Hoop ik, want ik kan het zelf niet controleren. Wij zullen wel zien, zei blinde Lou.
Geen parken vandaag, wij stuurden Flexemans richting de communities aan de Poinciana Boulevard om ter plekke de condo’s, town houses en villas te inspecteren. Wij zijn niet de enigen die het op Cane Island goed naar de zin hebben, de zaak scoort op Tripadvisor nog steeds op nummer zes van 55 geregistreerde communities. Verder is de accomodatie nieuw, modern en vind je in alle condo’s een kingbed in de masterbedroom. Een duoblokje in de badkamer werkt tijdens de dagelijkse poetsbeurten ook wel zo efficient. Hoe prettig het hier ook toeven is, na vier keer wordt het ook wel weer eens tijd om te verkassen. Maar we willen er ook niet minder op worden gehuisvest. Kortom; allemaal overwegingen die we moeten maken voor we beslissen waar we ons in het voorjaar tijdelijk zullen vestigen. Overigens, bij die communities waar de gate niet open ging, na langzaam en dreigend op de onneembare vestingpoort te zijn afgereden, wachtten wij een ogenblikje tot er een auto met een paspoorthouder kwam, waar wij, naar voorbeeld van Alberto Stegeman, vrolijk achter aan tuften. Voor de veiligheid hoef je geen Gated Community te kiezen, maar dat wisten wij al lang. De tijd dat er een gepensioneerde nachtbraker als nachtwaker aan de poort zat, is reeds lang voorbij.
Wij kwamen, niet geheel toevallig na onze toer bij de Walmart aan de 192 uit. Als fervent aanhangers van Sinterklaas deden wij hier toch onze kerstinkopen. Wij ontvingen namelijk een uitnodiging om de kerstviering in de familiekring bij te wonen. Wij aanvaardden deze in grote dankbaarheid en dan wil je toch ook niet met lege handen komen. Bovendien is het transport van goederen deze keer nog bij de vliegticketprijs inbegrepen, dus aufgepasst, zugefasst, zoals onze deutsche freunde zeggen. De familie bestaat uit leden van 3 jaar tot en met een jaar of 93 en het was maar goed dat de Walmart zo’n uitgebreide collectie heeft.
Doordat wij ons vanmorgen bij de koffie nog te buiten waren gegaan aan een fors stuk chocoladecake met creme, welke door Pieter en Petra onder het motto Heb uw naasten lief en laten zij zich ook maar vol vreten gisteravond bij ons was afgeleverd, kregen wij pas tegen een uur of twee trek. Van de 22 kaddotjes die we nodig hadden, lagen er toen pas een stuk of 13 in de kar. Gelukkig was er een MAcDonald in de winkel, waar wij twee burgers en een coke van betrokken warna wij vrolijk verder gingen met muilezelen.
Geheel in de traditie van de Floridavakantievierders werden de aankopen thuis nog eens op bed uitgestald. Een foto ontbreekt, anders is de verrassing er af. Maar ik kan wel verklappen dat een van de grote koffers al half vol is…..
Ik zie er dan wel uit als een grote eter, maar in feite ben ik een matig mens. Na de Cake en de Burger bleek er vanavond maar weinig animo voor een voedzame maaltijd. We meldden ons voor rijst met kip bij de Japanner in de Premium Outlets. Met moeite aten wij ons bordje niet eens helemaal leeg. De Hollanders in de mall herkende je aan de snel heen en weer lopende scharrelaars die zes keer een sample bourbon chicken wilde proeven…….en dan dat zelfde kunstje bij de chinees aan de overkant uithaalden om zich vervolgens volgevreten uit de foodcourt terug te trekken. Ik was weer apetrots op onze jongens……
Wanneer morgen onze tijdelijk buurtjes Pieter en Petra huiswaarts gaan, verdedigen wij het fort hier op Cane Island weer met z’n tweetjes. Theo en Cynthia liggen al lang weer in hun eigen bedje. Eenzaam zijn we niet, onze muziekliefhebber van een etage lager laat regelmatig even van zich horen. Dag of nacht, maakt hem niet uit. En ons uiteindelijk ook niet, want ik doe mijn oordoppen in en Lidy doet ze uit en wie doet ons dan nog wat?
Rest ons vandaag niets anders meer dan nu nog een lekker portie vers fruit tot ons te nemen alvorens wij straks het kingbed weer opzoeken. Morgen is de laatste van twee koele dagen. Wanneer het droog is, staat er gewoon weer een parkbezoek op het programma. En met die vooruitzichten zit het met de stemming in huize Teleton wel snor en als er niets verandert, dan blijft dat zeker zo.
